Kryeministri i Turqisë, Recep Tayyip Erdogan, ai fjalë për fjalë po ngatërrohet në vendin e tij (tashmë sot, për shembull, ai ka censuruar YouTube për të shmangur videot që e bezdisin atë). Gjërat nuk po shkojnë mirë atje. Trazirat e disa muajve më parë në Parku Gezi i Stambollit ata tashmë ishin një paraqitje e shkurtër e asaj që do të vinte. Qeveria Erdogan tani përballet me një problem shumë serioz ekonomik.
La ekonomia e gjelit të detit po ngadalësohet me një ritëm shumë të rrezikshëm. Monedha e saj po lëviz rreth niveleve të ulëta të të gjitha kohërave ndaj dollarit dhe disa nga kompanitë e saj kryesore përballen me borxhe të mëdha të huaja. Dhe e gjithë kjo pavarësisht nga fakti se vetë Erdogan, në fillim të mandatit të tij në 2003, arriti të tërheqë vëmendjen e investitorëve nga pjesë të tjera të Evropës, Rusia dhe Kina.
Ndërsa kriza filloi të godiste ekonomitë më të zhvilluara, investitorët vendosën vështrimet e tyre ekskluzivisht në tregjet më në zhvillim, të cilat premtonin kthime më të larta. Turqia ishte midis tyre. Vende të tjera në Evropë e shikuan marshimin e kapitalit drejt tokës turke me zili.
Gjatë kohës së bumit të huaj, Turqia ka shijuar një lulëzim të tillë që madje edhe PBB-ja e vendit të ardhurat për frymë është rritur tre herë që nga viti 2003. Sidoqoftë, gjithçka përfundoi verën e kaluar, kur, në sajë të stabilitetit ekonomik të Shteteve të Bashkuara, investitorët filluan të tërhiqnin paratë e tyre nga tregjet derisa tani të dilnin. Gjatë këtij procesi inflacioni turk u vendos në 7,4%, shumë më lart se parashikimet fillestare.
Monedha e vendit, lira, filloi të binte, duke detyruar bankat qendrore turke të marrin një qasje radikale dhe normat e interesit që shkuan nga 7% në 12%. Me këto masa ata provuan me të gjitha mjetet daljen e kapitali i huaj. Por sigurisht, një normë më e lartë interesi sjell një ndalim të papritur të rritjes ekonomike. Ndërsa borxhi rritet, çmimet rriten me një zbardhje të ashpër.
Erdogan kundërshtoi me forcë masat e bankave dhe arriti në përfundimin se kjo ishte një komplot kundër tij dhe qeverisë së tij. Ndërkohë varfëria e gjelit të detit rritet në mënyrë të konsiderueshme. Curshtë kurioze që një vend midis njëzet ekonomive më të mëdha në botë ka një në pesë të banorëve të tij që jetojnë nën kufirin e varfërisë, një nga figurat më të larta në planet.
E vërteta është se Turqia po përjeton periudha pasigurie dhe trazirash shoqërore. Bursa e saj e aksioneve tashmë ka humbur një të tretën e vlerës së saj rreth kësaj kohe në 2013. Zgjedhjet lokale të kësaj fundjave mund të jenë vendimtare.
Imazh - Ballina Mag